Podczas warsztatów prowadzące specjalistki pokazały kolejne odsłony możliwości kartki papieru. Wcześniej podobne warsztaty poprowadziły dla osób z niepełnosprawnościami z grupy TĘCZA. Okazuje się, że z kartki papieru można wyczarować niebywałe historie, wystarczy tylko trochę wyobraźni. Tak więc najpierw kartka była wyspą na której rozbitkowie wykonywali różne, skomplikowane pozycje. Później sprawdzano jakie dźwięki wydawał papier: czasami szeleścił jak liść albo szumiał jak morze. Czasami nawet szumiał i świszczał jak silny wiatr lub lekki wiaterek. Potem zgnieciona kartka stała się piłką i dzieci nią grały. Po połączeniu kilku kulek stała się wielkim bałwanem, ponownie rozłożona i podrzucana do góry, delikatnie opadała jak spadochron na wietrze. Kiedy wszystkie dzieci zrobiły z niej motyla, to cała chmara motyli obsiadała wybraną osobę. Potem jeszcze papier był skręcany i wyglądał jak gruby sznur. Z niego ktoś zrobił pasek, a ktoś inny opaskę na głowę albo aerolę. W końcu kartka została podarta na strzępy i dopiero można było z jej kawałeczków wymyślać najróżniejsze rzeczy. Śnieżne elfy wyprodukowały mnóstwo śniegu, a potem tak jak Dziadek Mróz na szybie, malowały śnieżynkami najróżniejsze obrazy: pejzaże, drzewa z latającymi ptakami i owadami, podwodny świat, gdzie królowały medyzy. Wspólnie wybudowały ogromne igloo, a potem usypały z wszystkich płatków koło i każdy zrobił swój własny promyczek. Tak powstało słońce. Długą podróż przebyła kartka papieru, aby w końcu powstało wielkie drzewo z grubym pniem i zaśnieżoną koroną. To ono stało się tłem do krótkiej historyjki każdego uczestniczącego dziecka.